موضوعاتی که در گروه درمانی مهاجران مورد بحث قرار می‌گیرد:

• تجارب شخصی و منحصر به فرد: افراد می‌توانند داستان‌های خود را درباره مهاجرت، چالش‌هایی که با آن روبرو هستند و احساساتی که تجربه می‌کنند به اشتراک بگذارند و در این حال به مسائل مشترک مهاجرت نیز پرداخته می‌شود از جمله:

• سوگ و ترومای جدایی: مهاجرت به دلیل از دست دادن‌های بسیار یک رویداد تروماتیک تلقی می‌شود که نیازمند سوگواری ست. از دست دادن‌ها محدود به افراد نیست؛ بلکه حس آشنایی با مکان و فضا و طعم و رنگ و عطر و تعلق و جزئیات فرهنگی هم می‌‌تواند فرآیند سوگ را به همراه داشته باشد. 

• هربار خداحافظی: هربار برگشتن به وطن در عین حال که لذت نزدیکی را دارد اما با درد جدایی دوباره همراه است و هربار که تکرار می‌شود همچنان این لذت و درد در هم آمیخته است. 

• انسجام هویت در عین از دست دادن بخش‌هایی از آن: از دست دادن بعضی الگوهای رایج ارتباطی و بیگانه بودن با جزئیات فرهنگی و ارتباطی و انتخابی در فرهنگ جدید و به چالش کشیده شدن هویت و تلاش برای انسجام دهی دوباره. از طرفی دور بودن از قضاوت‌های دیگران و نبود محدودیت‌های بیرونی می‌تواند فرصتی بی‌نظیر برای کشف جنبه‌های جدید از خودمان باشد. اما این آزادی می‌تواند همراه با سردرگمی و ترس از تغییر نیز باشد. تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کسی می‌خواهیم باشیم و چه تغییراتی را در زندگی‌مان ایجاد کنیم، می‌تواند بسیار چالش‌برانگیز باشد. علاوه بر این، سازگاری با فرهنگ جدید و ایجاد هویت جدید در یک محیط متفاوت، خود به تنهایی یک چالش بزرگ است.

• شکل‌دهی روابط جدید با هموطن و غیر هموطن: تجربه روابط با افراد که با آنها سابقه فرهنگی و اجتماعی و زبانی مشترک وجود دارد اما در عین حال در یک بستر متفاوت که فعال کننده احساسات مختلف بر اثر مقایسه و رقابت است. امنیت در عین ناامنی

• حس تعلق: خانه من کجاست؟ مهاجرت صرفاً جابه‌جایی مکانی نیست، بلکه به معنای از دست دادن حس تعلق به مکان، فرهنگ، روابط و حتی هویت است. این فقدان تعلق می‌تواند منجر به احساس تنهایی، بیگانگی و حتی افسردگی شود. برای بسیاری از مهاجران، بازسازی این حس تعلق در مکان جدید، یکی از بزرگترین چالش‌های مهاجرت است.

 • احساس گناه: مهاجرت، تجربه‌ای پیچیده و چندلایه است که با طیف گسترده‌ای از احساسات همراه است. یکی از این احساسات، که اغلب نادیده گرفته می‌شود، احساس گناه است. این احساس می‌تواند به دلایل مختلفی مانند ترک خانواده و دوستان، از دست دادن فرصت‌ها یا احساس خیانت به فرهنگ مبدا در مهاجران ایجاد شود.

•شوک فرهنگی: شوک فرهنگی، واکنشی طبیعی است که بسیاری از افرادی که به کشور دیگری مهاجرت می‌کنند تجربه می‌کنند. این واکنش، مجموعه‌ای از احساسات، مانند سردرگمی، اضطراب، تنهایی و گاهی اوقات افسردگی است که در مواجهه با فرهنگ، آداب و رسوم، زبان و سبک زندگی متفاوت بروز می‌کند.

 • جدایی از زبان مادری و مشکلات زبانی: مشکلات زبانی می‌توانند مانع بزرگی در راه سازگاری با فرهنگ جدید و شکل‌دهی روابط و احساس فاصله از جمع را فعال کند. تغییر زبان نه تنها به معنای یادگیری واژگان و گرامر جدید است، بلکه شامل تطبیق با شیوه‌های مختلف ارتباط و بیان افکار و حتی حس شوخ طبعی نیز می‌شود.

 • مسائل خانوادگی: جدایی فیزیکی، تفاوت‌های فرهنگی، تغییر در نقش‌ها و مسئولیت‌ها، و مشکلات مالی از جمله عواملی هستند که می‌توانند بر انسجام و یکپارچگی خانواده‌ها تأثیر گذارند. فاصله فیزیکی، به ویژه در مهاجرت‌های طولانی‌مدت، می‌تواند باعث ایجاد احساس تنهایی و دلتنگی و حتی خشم و گناه شود تفاوت‌های فرهنگی نیز می‌تواند منجر به اختلاف نظر و درگیری بین اعضای خانواده شود، به خصوص زمانی که نسل‌های مختلف با سرعت‌های متفاوتی با فرهنگ جدید سازگار شوند. 

 • نژادپرستی از سوی جامعه میزبان در محیط کاری، تحصیلی، اجتماعی.و حتی مورد پذیرش قرار گرفتن در کشور جدید که برخی از کشورها پذیراتر و بعضی از آنها کمتر پذیرای حضور مهاجران از فرهنگ‌ها و کشورهای دیگر هستند. 

 • مشکلات اقتصادی: مشکل در یافتن شغل مناسب و تأمین هزینه‌های زندگی.