جلوه‌ای ظاهری از جوش و خروشِ باطنِ ما. با تلاطم و سکون، شور و آرامش، فراق و وصال.
رفتن به ورای مرز تن و باز آمدن. فراغ و خلوص و رهیدن،
رقص فراتر از حرکت است. فراتر از بدن. فراتر از جسم.
بیماریِ بی‌دلیل، فریاد بدن است در واکنش به بی‌اعتنایی دائمی به شنیدن داستانِ واقعیِ
زندگی‌مان. بدن داستانِ واقعیِ زندگی را زیسته، نگهبان تمام خاطرات ماست و شاهدِ لحظه‌به
لحظه‌ی واقعیتِ بودنِ یک انسان. اگر شنیده نشود بی‌تاب می‌شود و به صحنه‌ی نمایش می‌آید
و فریاد می‌کشد آنچه روان، یارای دیدنش را ندارد.
فرصتِ بروز، فرصتِ افشا، فرصتِ اقرار، فرصتِ دیده شدن و به رقص درآمدن. بدن یادگیری نمی‌خواهد. حرکت را نمی‌توان به بدن آموخت. رقص در تن جاری است. شاید فقط صحنه می‌خواهد. برای پیش رفتن و باز آمدن. برای ایستادن و رهیدن. برای اعتماد و سپردن. تا گم شود و پیدا کند خودش را و تمام ناگفته‌ها و نزیسته‌هایش را
تماس:
تهران، خیابان بازدار (کامرانیه شمالی)
+ 98 990 99 11 779
