پاسخی رفتاری یا عاطفی به آسیب شدید یا غفلت به شکل رهاشدگی است. ترومای رهاشدگی اغلب از فردی به فرد دیگر متفاوت است. با این حال، معمولاً شامل ترس از جا ماندن، آسیب دیدن، غفلت عاطفی یا رها شدن است. این تروما ممکن است در هر مرحله‌ای رخ دهد و احساس غفلت عاطفی یا جسمی می‌تواند عمیقاً آزاردهنده باشد. در حالی که ممکن است پس از یک رویداد رهاشدگی عاطفی یا جسمی ایجاد شود، می‌تواند به دلیل رهاشدگی ناخواسته و درک شده نیز رخ دهد.
علل ترومای رهاشدگی
ترومای رهاشدگی ممکن است پس از یک رویداد ناراحت‌کننده منفرد یا مداوم که باعث می‌شود فرد احساس ناامنی، انزوا یا غفلت کند، ایجاد شود. استرس عاطفی شدید می‌تواند بر سلامت کلی و زندگی روزمره فرد تأثیر بگذارد. رویدادهای زیر ممکن است منجر به ایجاد ترومای رهاشدگی شوند:
نیازهای عاطفی برآورده نشده: هر فردی نیاز دارد احساس امنیت و حمایت کند و نیازهایش برآورده شود. با این حال، اگر احساس نادیده گرفته شدن، شنیده نشدن یا قدردانی نشدن کنند، ممکن است سبک‌های دلبستگی ناامن و ترس از رها شدن را ایجاد کنند. علاوه بر این، اگر والدین در برآورده کردن نیازهای اساسی کودک ناکام بمانند، می‌تواند بر رشد اولیه کودکی آنها تأثیر بگذارد و منجر به تأثیرات طولانی مدت شود.
تجربیات استرس‌زا و آسیب‌زا: ترومای کودکی می‌تواند سبک دلبستگی ناایمن ایجاد کند و کودک را از رها شدن بترساند. با این حال، تجربیات آسیب‌زا و استرس‌زا که در مراحل بعدی زندگی تحمل می‌شوند، ممکن است ترس از رها شدن را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
جدایی و طلاق: مشکلات مربوط به روابط بزرگسالان ممکن است منجر به ترومای رهاشدگی شود. به عنوان مثال، اختلاف زناشویی، تعارض یا خیانت می‌تواند باعث اضطراب شود.
مرگ یا بیماری: فقدان مربوط به مرگ یک عزیز، به ویژه اگر غیرمنتظره و ناگهانی باشد، ممکن است استرس، اضطراب و ترومای رهاشدگی را تحریک کند. علاوه بر این، بیماری شدید یک سرپرست یا مراقب ممکن است این ترس‌ها را حتی اگر در نهایت زنده بمانند، تحریک کند. در حالی که این تجربیات ناراحت‌کننده هستند، می‌توانند به ویژه برای کودکان چالش‌برانگیز باشند.
ناپایداری‌های خانوادگی: روابط خانوادگی ناکارآمد ممکن است در رشد و احساس امنیت کودک اختلال ایجاد کند. به عنوان مثال، مشکلات غذایی، مسکن و مالی ممکن است باعث شود کودکان احساس کنند که در هر لحظه رها می‌شوند.
علائم و نشانه‌های ترومای رهاشدگی
در حالی که ترومای رهاشدگی می‌تواند به طور متفاوتی در افراد ظاهر شود، برخی از الگوهای خاص ممکن است نشان دهنده این وضعیت باشد. قربانی ترومای رهاشدگی ممکن است علائم و نشانه‌های مختلفی را نشان دهد، از جمله موارد زیر:
– وابستگی متقابل
– مشکل در اعتماد به دیگران
– چالش در تنظیم پریشانی و احساسات
– وحشت‌زدگی( پنیک)، عمدتاً به دلیل از دست دادن احتمالی افراد مهم
– اضطراب جدایی، در حالی که تجربه اضطراب جدایی برای کودکان رایج است، این احساسات گاهی اوقات می‌توانند ناتوان کننده شوند و به بزرگسالی منتقل شوند. تنهایی مداوم ممکن است منجر به پریشانی شدید شود و ترس از جا ماندن می‌تواند اضطراب قابل توجهی را به تصویر بکشد.
– افراد مبتلا به ترومای رهاشدگی ممکن است در ایجاد روابط سالم نیز مشکل داشته باشند. به عنوان مثال، غفلت از کودکان ممکن است سبک دلبستگی ناامنی ایجاد کند که ایجاد روابط سالم با دیگران، حتی در زندگی بزرگسالی، را برای آنها دشوار می‌کند. مسائل رهاشدگی ممکن است باعث شود فرد از دیگران اجتناب کند یا به گونه‌ای رفتار کند که نزدیکان خود را بیگانه کند.
– افسردگی و اضطراب نیز علائم رایج رهاشدگی هستند. استرس آسیب‌زا – ناشی از مسائل رهاشدگی – اغلب منجر به تجربیات شدید افسردگی و اضطراب می‌شود. برای افراد مبتلا به ترومای رهاشدگی، افسردگی گاهی اوقات می‌تواند شدید باشد و منجر به کابوس و اضطراب شود. علاوه بر این، افسردگی و اضطراب ناشی از رهاشدگی قبلی ممکن است طاقت‌فرسا باشد و منجر به اثرات طولانی مدت بر زندگی فرد شود.
– کاهش عملکرد و بهره‌وری ممکن است نشان دهنده ترومای رهاشدگی باشد. قربانیان ترومای رهاشدگی معمولاً در کنترل احساسات خود و ارتباط با دیگران مشکل دارند. این علائم می‌تواند بر عملکرد کاری یا تحصیلی آنها تأثیر بگذارد و منجر به بهره‌وری پایین شود.
اثرات ترومای رها شدگی
ترومای رهاشدگی می‌تواند اثرات قابل توجهی بر روابط و سلامت روان شما داشته باشد. علاوه بر این، دوره‌ای که این تروما در آن رخ می‌دهد ممکن است بر شدت آن تأثیر بگذارد. از جمله:
– خشم
– عزت نفس پایین
– عدم صمیمیت
– افسردگی
– اختلالات پنیک
علاوه بر این، در حالی که اثرات ترومای رهاشدگی به علت آن بستگی دارد، معمولاً قربانی ممکن است:
– مهارت‌های ارتباطی ضعیف داشته باشد. افرادی که مشکلات رهاشدگی دارند ممکن است سبک‌های ارتباطی مضر را برای کاهش اضطراب خود تجربه کنند. به عنوان مثال، آنها برای جلب توجه کسانی که فکر می‌کنند ممکن است از دست بدهند، تلاش می‌کنند.
– اضطراب شدید داشته باشد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به ترس از رها شدن ممکن است از اضطراب مزمن رنج ببرند، به ویژه اگر فکر می‌کنند رابطه آنها با دوستان یا خانواده در شرف پایان است.
– رفتار آسیب‌رسان داشته باشد. افراد مبتلا به ترومای رهاشدگی ممکن است از طریق دستکاری یا سایر اشکال سوء استفاده سعی کنند از ترک شرکای خود جلوگیری کنند. به عنوان مثال، آنها ممکن است شرکای خود را از معاشرت با دیگران منع کنند.
– در ایجاد و حفظ یک رابطه سالم مشکل داشته باشد. اضطراب رهاشدگی می‌تواند دیدگاه فرد را نسبت به رابطه خود تغییر دهد و باعث شود آنها مشکلاتی را ببینند که وجود ندارند. علاوه بر این، ممکن است اعتماد به شرکای خود یا حساسیت به هر نشانه طرد شدن برای آنها دشوار باشد. در نتیجه، آنها ممکن است وابستگی ایجاد کنند که بر رابطه تأثیر می‌گذارد.
– افراد مبتلا به ترس از رها شدن ممکن است در بخشش مشکل داشته باشند. آنها اغلب کوچکترین مشکل رابطه را عمدی و تهدیدی برای رابطه می‌دانند. آنها همچنین فکر می‌کنند که شرکایشان به آنها اهمیت نمی‌دهند. بنابراین، آنها به بخشش فکر نمی‌کنند یا فکر نمی‌کنند که مردم معمولاً اشتباه می‌کنند.
.
مقابله با ترومای رهاشدگی
پذیرش
پذیرش احساسات یک گام اساسی در جهت مدیریت مسائل رهاشدگی است. علاوه بر این، صادق بودن در مورد احساسات، افکار و ترس‌ها می‌تواند در یادگیری تغییر آنها کمک کند. مکانیسم‌های مقابله‌ای نیز می‌توانند به کاهش تأثیر این احساسات بر زندگی روزمره کمک کنند.
سبک زندگی
تعدیلات ساده و مثبت سبک زندگی می‌تواند سلامت روان شما را تقویت کند و به شما قدرت التیام از ترومای رهاشدگی را بدهد. رژیم غذایی سالم، ورزش و خواب کافی می‌تواند خلق و خوی شما و ظرفیت بدن شما را برای مقابله با استرس مربوط به مسائل رهاشدگی افزایش دهد. علاوه بر این، تغییر یا پایان دادن به روابط ناسالم می‌تواند به مواجهه با این مشکل کمک کند.
مراقبت از خود
افراد مبتلا به ترومای رهاشدگی اغلب با ارزش به خود پایین دست و پنجه نرم می‌کنند و ممکن است احساس کنند که اهمیت ندارند. مراقبت از خود سلامت روانی و جسمی شما را افزایش می‌دهد و حس خود را تقویت می‌کند. وقتی می‌فهمید که شایسته چه چیزی هستید، رها کردن ترس از غفلت و رها شدن آسان‌تر می‌شود.
معتبر شمردن خود
قربانیان ترومای رهاشدگی برای احساس مطلوب و اعتماد به نفس به شدت به اعتباربخشی بیرونی متکی هستند. که این موضوع می‌تواند به طور قابل توجهی به عزت نفس فرد بیشتر آسیب بزند.
مواجهه
بهبودی از ترس‌های رهاشدگی مستلزم رویارویی با خود است. زمانی که اشتباه می‌کنید اعتراف کنید و اگر اقدامات شما به دیگران آسیب می‌رساند، مسئولیت را بر عهده بگیرید.
اصالت
ترس از رها شدن ممکن است بر رشد فردیت شما تأثیر بگذارد زیرا سعی می‌کنید خواسته‌های اطرافیان خود را برآورده کنید. در نتیجه، ممکن است به هویت‌های نادرست بچسبید و حس خودتان را ندید بگیرید. بنابراین، ارزش خود را درک کنید، حس خود را حفظ کنید و هویت خود را تعریف کنید.
درمان
ترومای رهاشدگی می‌تواند شما را با عوارض جانبی طولانی مدت رها کند. در حالی که ممکن است اطمینان داشته باشید که به تنهایی با ترومای رهاشدگی مقابله می‌کنید، کمک گرفتن از یک متخصص بهداشت روان ضروری است. از طریق درمان، علل ترومای خود و نحوه مقابله بهتر با پریشانی و اضطراب را شناسایی خواهید کرد. علاوه بر این، یک درمانگر به شما کمک می‌کند تا استراتژی‌های مؤثری برای تعیین انتظارات، ایجاد مرزهای سالم و برقراری ارتباط با دیگران ایجاد کنید.
